Korte Waardevolle verhalen

Indien u wilt reageren op onderstaande verhalen, aub in een aparte topic doen. Omdat de reacties op de verhalen in deze topic van tijd tot tijd worden verwijderd. (Als de reactie weer weg mag van u, kunt u uiteraard gewoon hier reageren).

Parvati: "Als deze man ‘amma’ roept, dan zal ik hem redden, maar als ......."

Op een keer, toen Shiva en Parvati zich door het uitspansel bewogen, zagen zij iemand die bezig was de boomtak, waarop hij zat, af te zagen. Toen hij op het punt stond om naar beneden te vallen, vroeg Parvati Shiva om de man te redden. 'O Heer, red hem als hij op de grond valt.' Maar Shiva zei tegen Parvati: 'Jij hebt hem het eerst gezien. En jij realiseerde je dat hij een dergelijke val niet zou overleven. Dus is het jouw verantwoordelijkheid om hem te redden.' Daarop zei Parvati: 'Als iemand op de grond valt, zal hij hetzij ‘amma’ (moeder) roepen, of ‘appa’ (vader). Als deze man ‘amma’ roept, dan zal ik hem redden, maar als hij ‘appa’ roept, dan doe jij het.' Easwara stemde hiermee in. Toen de tak brak, snelden zowel Shiva als Parvati toe om hem te redden. Maar toen de man viel, riep hij noch ‘amma’ noch ‘appa’. Hij riep ‘ayyo’ (helaas). Dus hoewel Shiva en Parvati klaarstonden om hem te redden, riep hij hen niet.
De moraal van het verhaal is dat wij onze ouders nooit moeten vergeten. Iemand die zelfs in tijden van nood niet aan zijn ouders denkt is een dwaas. Heer Easwara en moeder Parvati zijn universele ouders. Als men hen voortdurend in gedachten houdt, zal men niet met lijden of moeilijkheden te maken krijgen. Helaas denken de mensen vandaag de dag niet aan hun ouders. Dat is de oorzaak als mensen geen bescherming hebben.
Wanneer ons einde nadert, dienen wij aan onze goddelijke moeder en vader te denken. Wie aan zijn goddelijke ouders denkt is werkelijk gezegend. De mensen denken tegenwoordig zelfs niet aan hun stoffelijke ouders. Waarom moet je je moeder niet vergeten? Het is je moeder die je negen maanden draagt en die je baart. Zij voedt je op, waarbij zij tal van moeilijkheden tegenkomt. Wie zijn moeder niet in dankbaarheid gedenkt is een dwaas. Je vader moet allerlei moeilijkheden het hoofd bieden om je onderwijs te laten geven en om je groot te brengen. Zou je in het leven vooruit kunnen komen zonder onderwijzers en zonder opleiding? Daarom dient iedereen altijd zijn ouders te gedenken. Al houd je niemand anders in gedachten, als je je ouders maar nooit vergeet.

Er is maar één God en Hij is alomtegenwoordig.

Het is dwaas om te zeggen dat je alleen houdt van Rama of Krishna of Shiva of Sai Baba.
Er is maar één God en Hij is alomtegenwoordig. Haat niet andere godsdiensten.
Een hindoe zou een betere hindoe moeten worden, een christen een betere christen en een moslim een betere moslim. Degene die geen liefde kent, kan noch een moslim worden genoemd, noch een hindoe, noch een christen, noch een sikh. In feite is zo iemand werkelijk een duivel op aarde. Alleen degenen zonder liefde, geven ruimte aan geschillen betreffende religies. Alleen dan zullen jullie eenheid van godsdiensten beleven, als je je hart vult met liefde.

“Meneer, kunt u zwemmen?”

De zakenlieden in de delta van het oostelijke en westelijke Godavari district in Andhra Pradesh steken de rivier per boot over. Op een keer was een zakenman per boot op reis. Behalve de schipper en hijzelf was er niemand aan boord. Meestal vinden de mensen het wel leuk om onderweg een praatje te maken omdat dit de reis minder saai maakt. Dus om de tocht te veraangenamen begon hij een gesprek met de schipper. Hij vroeg hem: “Heeft u misschien een krant?” Daarop antwoordde deze: “Meneer, ik kan niet lezen of schrijven, dus een krant heb ik niet.” De reactie van de zakenman was: “Wat jammer! Als je niet kunt lezen en schrijven, dan stroomt een kwart van je leven zomaar met de Ganges weg.” De schipper vond het zelf ook ontzettend jammer en hij zei maar niets meer. Na een paar minuten vroeg de zakenman: “Bent u op de hoogte van de huidige goud- en zilverprijzen in Bombay?” De schipper antwoordde: “Meneer, ik ben niet bekend met de goudmarkt, dus van de prijzen in Bombay weet ik niets af.” Waarop de zakenman zei: “Als je van de goudhandel niets afweet, stroomt je halve leven met het Gangeswater weg.”

Toen de zakenman het polshorloge van de schipper zag, informeerde hij hoe laat het was. Hoewel de arme schipper een polshorloge droeg, kon hij geen klok kijken. De zakenman informeerde weer: “Maar waarom draagt u dan een horloge?” De schipper antwoordde: “Ach, ik kan dan wel geen klok kijken, maar het staat het toch goed om een horloge te dragen. Iedereen heeft er tegenwoordig eentje. Daarom dus.” Het commentaar van de zakenman hierop was: “Als je, hoewel je een horloge hebt, niet kunt zeggen hoe laat het is, dan gaat driekwart van je leven met het Gangeswater mee.”

Ondertussen was er een storm opgestoken die de golven in de rivier hoog opzweepte. Het bootje werd hard heen en weer geslingerd en het werd een erg onrustige tocht. De schipper vroeg toen aan de zakenman: “Meneer, kunt u zwemmen?” waarop de zakenman riep: “Helaas, zwemmen kan ik niet.” Nu was het de beurt aan de schipper om commentaar te leveren. “Dan stroomt dadelijk uw hele leven met het Gangeswater weg.”

God moet soms omstandigheden bedenken, om de wereld te beschermen

Gedurende de Mahabharata-oorlog, zwoer Aswatthama dat hij de Pandava's zou bestormen vóór zonsondergang. Draupadi hoorde over deze eed. Ze bad tot Krishna: 'Ik heb niets nodig, ik hoef geen koninkrijk, maar red de Pandava's.' Krishna zei: 'Dat ligt niet in mijn handen, die eed kan niet ongedaan worden gemaakt.' Draupadi pleitte tot Krishna: 'Er is niets in deze wereld dat u niet kan volbrengen. Alles is in uw handen, als u wilt kunt u alles bewerkstelligen.' Zo gesproken hebbende, viel zij aan zijn voeten.
Heer Krishna zegende haar en stippelde meteen een plan uit. In de donkere nacht ging hij naar de wijze Durvasa. De Pandava's die de Heer vergezelden, wachtten buiten, zoals opgedragen door Krishna. Om zijn toegewijden te beschermen, moet de Heer vele rollen spelen. Als hij deze niet speelt, dan verliest het spel simpelweg zijn betekenis en wordt oninteressant. Durvasa verwelkomde Krishna uitbundig.
Krishna zei: 'Ik ben hier gekomen met een doel. Het is een heel moeilijke opdracht. Je moet me helpen.' Durvasa zei: 'Ik ben bereid tot het uitvoeren van welke opdracht ook, behalve het vertellen van een leugen.' Krishna zei: 'Voor mij is het uitspreken van een leugen ook onaanvaardbaar. Ik ben zelf goddelijk. Ik hang altijd de waarheid aan. Hoe kan ik jou dan aanzetten tot het uiten van een leugen? Ik heb een plan bedacht. Alsjeblieft, handel ernaar. Dat zal mijn wens vervullen.'
'Heer, hééft u dan een wens?' vroeg Durvasa. 'Ik heb wensen ten dienste van anderen. Ik heb geen wensen voor mijn eigen bestwil. Wat ik ook doe of zeg, het is voor het welzijn van anderen. Ik stel nooit mijn eigen welzijn als doel', antwoordde Krishna.
'Heer, wat zou ik moeten doen?' sprak Durvasa. Krishna zei: 'Graaf een groot gat. Leg er een dikke plank overheen en zet je troon daarop. De Pandava's verstoppen zich in het gat. Als Aswatthama hier komt met zijn handlangers en vraagt waar de Pandava's zich bevinden, zeg hem dan dat de Pandava's onder jou zijn. Maar zeg dit op een harde toon.'
Durvasa stond bekend om zijn slechte humeur. Aswatthama zocht overal en kwam uiteindelijk bij Durvasa terecht. Hij begroette Durvasa en vroeg naar de Pandava's. Durvasa zei op een boze toon: 'De Pandava's zitten onder mij.' Hij sprak de waarheid maar met een andere intonatie. Bang dat de wijze hem zou vervloeken, rende Aswatthama ervandoor.
Op deze manier moet God soms wel eens omstandigheden bedenken, om de wereld te beschermen. Hij probeert niet alleen de heiligen te beschermen, maar ook de heiligheid zelf. Deze heiligheid is aanwezig in ieder wezen. De Heer incarneert om het heilige te behoeden.

* Heel lang geleden begonnen de kleuren van de wereld te kibbelen. Allen beweerden dat zij de beste waren. De belangrijkste. De meest bruikbare. De favoriet.

* Groen zei:
“Het is duidelijk, ik ben de belangrijkste. Ik ben het teken van leven en hoop. Ik ben gekozen voor gras, bomen en bladeren. Zonder mij, zouden alle dieren sterven. Kijk naar het landschap en je zult zien dat ik de meerderheid ben."


* Blauw onderbrak:
“Je denkt alleen aan de aarde, maar denk aan de lucht en de zee. Het water is de basis van het leven en wordt opgetrokken vanuit de diepe zee naar de wolken.
De hemel geeft ruimte en rust en sereniteit.
Zonder mijn rust zouden jullie allemaal niets zijn."

Geel gniffelde:
“Jullie zijn allemaal zo serieus. Ik breng gelach, vrolijkheid en warmte in de wereld. De zon is geel, de maan is geel, de sterren zijn geel. Elke keer als je kijkt naar een zonnebloem, start de hele wereld te glimlachen. Zonder mij zou er geen plezier zijn."


* Oranje begon daarna op zijn beurt:
“Ik ben de kleur van gezondheid en sterkte. Ik ben misschien schaars, maar ik ben kostbaar daar ik dien voor de noden van de mensheid. Ik draag de meest belangrijke vitaminen. Denk aan wortelen, pompoenen, appelsienen, mangos en papayas. Ik hang niet de hele tijd rond, maar als ik de hemel kleur bij zonsopgang of zonsondergang, dan is mijn schoonheid zo sensationeel dat niemand anders aan jullie denkt.”

* Rood kon het niet meer aanhoren en begon te roepen:
“Ik ben de heerser van jullie allen. Ik ben bloed, levensbloed! Ik ben de kleur van gevaar en van moed. Ik ben bereid te vechten voor een doel. Ik breng vuur in bloed. Zonder mij, zou de aarde zo leeg zijn als de maan. Ik ben de kleur van passie en liefde, de rode roos
en de klaproos."

* Paars begon op zijn luidst:
Hij was heel groot en sprak met grote trots:
“Ik ben de kleur van royalty en macht. Koningen, chefs, en bisschoppen hebben mij altijd gekozen daar ik het teken ben van authoriteit en wijsheid. Mensen stellen geen vragen! Zij luisteren en gehoorzamen."

‘Wel mijn kind, kun je één van deze drie slechte eigenschappen opgeven?’ (Deel 1 van 2)

Er was eens een jagathgoeroe, een grote leraar die veel mensen hielp bij het ontwikkelen van hun spiritualiteit. Wanneer er iemand bij hem kwam om door hem te worden ingewijd, was hij zijn gewoonte het gedrag en het karakter van die leerling te onderzoeken om zijn karaktereigenschappen te bepalen. Hij gaf hem dan een mantre, die was afgestemd op zijn eigenschappen en zijn niveau van ontwikkeling. Een dief die deze jagathgoeroe erkende als een groot man, ging naar hem:”Wel mijn kind, wat zijn je kwaliteiten?
Wat zijn je gebreken? ’ De dief zei: ‘Mijn slechte eigenschappen gaan in het holst van de nacht van huis tot huis, breken in de stelen dingen. Terwijl ik de nacht doorbreng met stelen, bedrink ik mij en slaap dan overdag. Drinken is mijn tweede slechte gewoonte. Als de politie mij te pakken kreeg, zou ik om mijn huid te redden tegen de politie liegen. Dat is mijn derde slechte eigenschap. De mahatma vroeg de dief: ‘Wel mijn kind, kun je één van deze drie slechte eigenschappen opgeven?’ Een ogenblik dacht dief :’Als ik niet steel, hoe kan ik dan zorgen voor mijn verwante, mijn kinderen en mijn vrouw? Nee, ik kan het stelen niet opgeven. Alleen als mijn lichaam gezond en sterk is, kan ik ontsnappen als ik word betrapt. Daarom moet ik veel slapen, en het drinken helpt mij om dat overdag te doen. Maar het is onwaarschijnlijk dat de politie mij erg vaak zal betrappen, daarom zal ik het liegen opgeven. De jagathgoeroe vroeg hem toen:’Beloof je dat je vanaf morgen altijd de waarheid zult spreken?’ De dief antwoordde:’Zeer zeker. Sterker nog, vanaf vandaag zal ik alleen de waarheid spreken.’De dief nam het definitieve besluit om dat te doen. Vanaf die dag maakte hij er inderdaad een gewoonte van de waarheid te vertellen, waar hij ook kwam. Het was een hete zomernacht. In die dagen waren geen luchtverversingssysteem en er waren zelfs geen ventilatoren. Het hoofd van een bepaalde stad, een zeer welgesteld man, rustte wat op het dakterras van zijn huis. Door de hitte en de nog steeds drukkende atmosfeer in de nacht kon hij niet slapen. Het lukte de dief om op het dakterras te klimmen. Zodra hij op het terras was geklauterd, kreeg de rijke man hem in de gaten en besefte dat hij een dief was. De rijke man sprak hem aan en zei:’Hé jij daar, wie ben je?’Omdat de dief alleen de waarheid sprak, antwoordde hij:’ik ben een dief.’om erachter te komen wat deze man van plan was, zei de rijke man:’Is het werkelijk? Wel ik ben ook een dief.’Zij besloten samen te werken en ze overlegden hoe ze bepaalde waardevolle dingen, die in dat huis werden bewaard, konden stelen. De rijke man zei tegen de dief:’Er zullen wel heel wat kostbaarheden in de brandkast in het huis zijn opgeborgen, maar het is voor ons erg moeilijk om in de brandkast te komen, tenzij we de sleutels te pakken krijgen, laat mij inbreken in het huis en kijken of ik sleutels kan stelen. De rijke man vervolgde:’Ik heb gewacht op iemand die voor mij op de uitkijk kon staan. Omdat jij nu mijn vriend bent geworden, kan naar binnen gaan.’ Hij liet de dief achter en terwijl hij net deed alsof hij inbrak in het huis, ging hij naar binnen; hij rommelde hier en daar wat en hij talmde enige minuten voordat hij weer naar buiten kwam. Toen nam hij de sleutels en kwam hij weer naar buiten. Hij zei nu tegen de dief:’Ik heb de sleutels, en ik heb overal naar de brandkast gezocht, maar ik kan hem niet vinden. Laat mij op de uitkijk gaan staan en ga jij naar binnen. Kijk of je de brandkast kunt vinden en pak de kostbaarheden die rijke man erin bewaart.’Nu wilde het toeval dat deze rijke man drie grote diamanten in de brandkast bewaarde. De dief ging naar binnen en ontdekte al gauw de brandkast; hij maakte die open en pakte de drie waardevolle diamanten. Onmiddellijk zat hij met een innerlijk probleem. Hoe moest hij die drie diamanten tussen hen tweeën verdelen? Omdat deze dief.......................wordt vervolgd

.

Omdat deze dief het pad van de waarheid volgde, was er als vanzelf een zekere mate van rechtschapheid in hem gevaren. Hij bracht de diamanten alle drie naar buiten en hij zei tegen de rijke man:’Broeder, één diamant is voor jou. Ik zal de andere houden. De derde kan niet in stukken worden gebroken. Ik zal de diamant in de brandkast terugleggen voor de eigenaar van dit huis. Laat hij die maar zelf houden.’toen hij dit had besloten, ging de dief het huis weer binnen om een van de drie diamanten terug te leggen in de brandkast. Daarna keerde hij terug naar het dak. Nadat hij deze zaak had geregeld, stond de dief op het punt om weg te gaan, toen de rijke tegen zei:’wel broeder, misschien kunne we in de toekomst op deze manier nu en dan samenwerken. Geef mij alsjeblief het adres waar ik contact met je kan opnemen.Omdat hij verplicht was om te waarheid te zeggen, gaf de dief zijn juiste adres. De volgende morgen nam de rijke man, die zaminder ( hoofd van dat gebied) was, het adres en gaf hij opdracht een klacht bij de politie te dopeneren betreffende het verdwijnen van enige diamanten uit zijn brandkast. Hij gaf de politie opdracht om naar het dorp te gaan dat op het adres vermeld stond en de dief, die daar woonde, te arresteren. In de dorp was de dief algemeen bekend. De politie ging erheen en vond hem zonder moeite. Ze namen hem gevangen en brachten hem naar zaminder. De dief herkende de zaminder onderweg niet als zijn partner van de vorige dag. De zaminder onderweg de dief:’Wel, hoe ben je het huis binnengekomen? Hoe heb je deze diamant te pakken gekregen?’De dief vertelde angstvallig nauwgezet alle details van zijn avontuur. Hij vertelde hoe hij op het dak was geklommen, met een andere man had samengewerkt, het huis was binnengegaan, de brandkast had geopend, de drie diamanten eruit had genomen, één diamant aan zijn partner had gegeven,één zicht voor zichzelf had gehouden en één had teruggelegd. Hij vertelde al deze details. De zaminder riep zijn hoofdambtenaar en zei:’Wil je alsjeblief gaan kijken of er een diamant in de brandkast is achtergebleven?’De beambte nam de sleutel van de brandkast. Hij dacht bij zichzelf: Is het mogelijk dat een dief bestaat die een diamant teruglegt?’Met die gedachte maakte hij de brandkast open, zag de diamant die door de dief was teruggelegd, stopte de diamant in zijn zak en ging terug naar de zaminder. Hij rapporteerde dat er geen diamant in de brandkast was. De zaminder riep nu de dief . hij zei:’Ik weet dat alles wat je mij hebt verteld de waarheid is. Daarom benoem ik je met ingang van heden tot hoofdambtenaar van de administratie. Allen iemand die waarheidlievend is, kan een openbaar ambt bekleden. Ongelukkigerwijs ben je een dief geworden, maar in wezen ben je niet zo.’De man gaf het stelen op en werd een hoge ambtenaar; hij bleef de waarheid spreken en automatisch, als iets vanzelfsprekends gaf hij zowel het drinken op als het stelen; hij werd een eerlijk en oprecht mens. ........... Einde

Wat is dit voor liefde?

Een verhaal:

Onmiddellijk na de huwelijkssluiting hebben de echtgenoten een innige relatie met elkaar. Zij zeggen tegen elkaar: "jij bent ik en ik ben jij".

Maar na een week verandert er iets in de relatie. Dan is de vrouw echtgenote en de man echtgenoot.
Al spoedig na de huwelijkssluiting, als het stel samen naar buiten gaat en de man ziet een doorn op het pad liggen, is hij bezorgd dat zijn vrouw haar voet zal bezeren.
Hij zal roepen: "Pas op die doorn" en haar er vandaan trekken. Wat een liefde en zorg!

Na een week gaan ze naar de bazaar. Daar ziet de echtgenoot weer een doorn liggen en zegt tegen zijn vrouw: "Daar ligt een doorn, hoor. Zie je dat niet?"

Een paar dagen later, als zoiets weer gebeurt, roept hij boos: "Ben je soms blind?"

Na korte tijd is de liefde al zo veranderd. Als we op deze liefde vertrouwen en ons leven aan de hand van dit soort liefde leiden, hoe lang kunnen we dan leven?

Deze liefde verandert al in een paar dagen.

Er is nog een soort liefde, die niet verandert.
Die niet gebonden is aan voorwaarden en dus onvoorwaardelijk is. Dan maakt het niet uit of die persoon rijk is of arm, mooi is of lelijk, goed is of slecht.
Die niet gebonden is aan lichamelijke geneugten. Alleen die persoon kunnen zien, is al voldoende om je dorst te lessen.
Die niet vraaagt, maar alleen maar geeeeft. Een glimlach op het gezicht van je geliefde, daar geef je met plezier je 1000 tranen voor.
Die voortleeft zelfs lang nadat je dood bent. En je elk leven weer bij elkaar brengt.
Dat, dat heet echte liefde. Pechvogels krijgen deze liefde nooit, maar nog groter zijn de pechvogels die het hebben en niet waarderen...

Je moet gevoel voor verhoudingen hebben en je bewust zijn van de samenhang en omstandigheden voordat je iets zegt..........deel 1 van 2

Een huisvrouw nam deel aan een bijeenkomst, die leek op die we vandaag hebben. Ze luisterde geconcentreerd en met grote aandacht naar wat er werd uitgezet. Toen de pandit de Ramayana uitlegde, verklaarde hij dat in het leven van een getrouwde vrouw de echtgenoot het enige doel was. Hij zei :’Het is de verantwoordelijkheid van een vrouw om haar echtgenoot tevreden te stellen en hem gelukkig te maken. Behandel je echtgenoot altijd als God.’ Nadat de huisvrouw dit alles gehoord had, ging ze naar huis. Ze was zo onder de indruk van deze voordracht dat ze besloot al het geleerde meteen in praktijk te brengen. Zodra de echtgenoot thuis kwam voor zijn middagmaal, pakte ze een bak met water en liet dat over zijn voeten stromen nog vóórdat hij zijn schoenen uit kon doen. Ze dacht hiermee haar echtgenoot eer te bewijzen.
De echtgenoot was verward en verbijsterd. Hij ging het huis binnen, ging zitten en maakte aanstalten om zijn schoenen uit te doen en zijn voeten te drogen, maar vóórdat hij dat kon doen, rende zij naar hem toe om het van hem over te nemen. Nadat hij de situatie in ogenschouw had genomen, ging de man vanuit dat haar gedrag te maken had met de voordrachten van de pandit die ze had bijgewoond. De dokter kwam en besloot haar een paar slaappillen te geven. Hij zei dat het op een aanval van hysterie leek, maar dat zij na een paar dagen rust wel weer in orde zou zijn. De man at zijn maaltijd en zei tegen zijn vrouw dat ze wat moest rusten. Toen ging hij naar zijn kantoor.
Zijn vrouw ging direct weer terug naar de bijeenkomst om naar de volgende lezing te luisteren. Die middag zette de pandit uiteen wat de relatie moet zijn tussen man en vrouw. Hij zei:’Wie is de echtgenoot? Wie is de echtgenote? Niets is blijvend. Al die dingen zijn slechts van tijdelijke en voorbijgaande aard. Eigenlijk bestaat er niets.’ Toen voegde hij eraan toe:’Alleen God is waar. Hij is de enige echte werkelijk.’De vrouw keerde naar huis terug in haar gebedskamer zitten. Die avond kwam haar man een half uur eerder thuis van kantoor met de gedachte dat zijn vrouw zich misschien niet goed voelde en jij haar wellicht wat kon helpen. Hij klopte op de deur en zei dat hij er was. Hij vroeg haar vriendelijk om open te doen. Vanuit de gebedskamer antwoordde zij:’Een moeder bestaat niet, een vader bestaat niet, een huis bestaat niet, er niets, zelfs geen echtgenoot.’Hij schrok erg van haar gedrag, maar op een of ander manier slaagde hij erin haar de deur te laten opendoen. Hij ging het huis binnen, liep meteen naar de telefoon en belde een psychiater. Deze kwam hij onderzocht haar nauwkeurig. Zijn diagnose was dat zij door te luisteren naar al die voordrachten over heilige teksten zich wat eigenaardig was gaan gedragen, maar dat ze er wel vlug overheen zou komen als ze thuis gehouden werd. Alle maatregelen werden genomen om haar ervan te weerhouden naar de lezingen te gaan. Iedereen werd ingelicht......wordt vervolgd

Je moet gevoel voor verhoudingen hebben en je bewust zijn van de samenhang en omstandigheden voordat je iets zegt..............
Iedereen werd ingelicht; zowel de chauffeur als alle bedienden van het huis kregen de opdracht erop te letten dat ze niet wegging. Nadat haar deze beperkingen op de doktersadvies waren opgelegd, ging ze twee dagen niet naar de lezing en ze begon zich weer normaal te gedragen. De onthechting die ze had verkregen was dus slechts van tijdelijke en oppervlakkige aard geweest, en niet blijvend. De echtgenoot was gelukkig. Het normale dagelijkse leven werd hervat. Na een maand bezocht deze dame weer de plaats waar de lezingen werden gehouden. Op die bepaalde dag verklaarde de pandit de leringen van de Gita. Hij legde uit dat wanneer men sprak, men altijd de waarheid moest zeggen en dat men daarmee niet moest schipperen. Ze hoorde dit en ging naar huis. Haar echtgenoot vertelde haar dat er die dag een huwelijksreceptie was en vroeg of ze zich klaar wilde maken om met hem mee te gaan. Ze verkleedde zich vlug en ging mee. De huwelijksceremonie was in volle gang. Er is een traditie in die streek van ons land volgens volgens welke een mooie ketting die door de bruid wordt gedragen aan elke oudere vrouw wordt voorgehouden met het verzoek hem aan te raken en te zegenen. De vader van de bruid kwam naar onze dame, herkende haar en vroeg:’Hoe gaat het uw moeder? Gaat alles goed?’ Het waren beleefdheidsvragen met het doel een paar woorden te wisselen, terwijl hij haar de gewijde ketting voorhield met het stilte verzoek deze aan te raken en te zegenen. Zij antwoordde:’Met mijn moeder gaat het heel goed, maar een week geleden stierf mijn schoonmoeder heet onverwacht en ze werd gecremeerd.’Haar buurman vroeg haar:’Waarom moest je zo’n ongunstige verhaal vertellen terwijl je de ketting aanraakte en zegende? Het is de bedoeling dat de bruid en haar toekomstige familie een lang en gelukkig leven zullen krijgen.’De huisvrouw antwoordde:’Moet ik een leugen vertellen alleen ter wille van deze ketting? Nee, ik zal nooit liegen. Het is een feit dat mijn schoonmoeder de vorige week is overleden en dat ze de volgende dag is gecremeerd.’een intelligente jongedame die vlak bij hen zat, zei:Moedertje, je moet gevoel voor verhoudingen hebben en je bewust zijn van de samenhang en omstandigheden voordat je iets zegt.’ ...... Einde

Het zijn wel waardevolle verhalen, alleen snap ik dus dit niet van dat vrouw, ze kon toch even wachten tot dat haar echgenoot zijn schoenen uit doet en dan kan je met emmer water komen, maar nee ze gaat meteen een emmer water op zijn voeten gooien zo schrikt tuurlijk een man van huh wat is met mijn vrouw vandaag aan de hand, is ze gek geworden ofzo.

Kusum schreef:Het zijn wel waardevolle verhalen, alleen snap ik dus dit niet van dat vrouw, ze kon toch even wachten tot dat haar echgenoot zijn schoenen uit doet en dan kan je met emmer water komen, maar nee ze gaat meteen een emmer water op zijn voeten gooien zo schrikt tuurlijk een man van huh wat is met mijn vrouw vandaag aan de hand, is ze gek geworden ofzo.

Dat is precies het waarde volle van deze verhaal.
(Dus dingen die je gehoord/gelezen hebt uit de geschriften, zonder verder na te denken en naar de omstandigheden te kijken gelijk gaan zeggen of doen).

Welke koe is het, zwager?

Aan het hof van Mrishnadevaraya vond eens een debat plaats waaraan acht geleerden aan het hof, algemeen bekend als de ‘Ashta Diggajas’, deelnamen. Krishnadevaraya wilde weten wie van hen de beste was. Hij wilde dat zij een betekenisvolle zin zouden maken, die uit vijf woorden bestond. En dan moesten die vijf woorden dezelfde betekenis hebben in vijf verschillende talen. "Degene die morgen voor 7.00 u. een antwoord op deze vraag heeft, kan op een passende beloning rekenen", zo voegde hij eraan toe.

Omdat hij nogal ver weg woonde, besloot Tenali Ramakrishna de nacht in het huis van zijn zwager door te brengen. En hoewel deze voor een comfortabel bed had gezorgd, maakte Ramakrishna er geen gebruik van. Hij zei: "Ik moet over een antwoord op een vraag van de koning nadenken en ik wil dat antwoord morgenochtend hebben. Op een heerlijk bed als dit val ik gegarandeerd in slaap, dus geef me maar liever een plekje in de koestal."

Toen hij daar in het stro lag, het was inmiddels 1.00 u. ‘s nachts, werd er een kalfje geboren. Ramakrishna riep naar zijn zwager om hem dit te vertellen. Zijn zwager wilde weten welke koe er was bevallen. Hij had zijn koeien verschillende namen gegeven, zoals Parvati, Lakshmi en Saraswati. Hij vroeg Ramakrishna: "Ye Aav Ra Bava" (Welke koe is het, zwager?)

Toen Ramakrishna dit hoorde kende zijn vreugde geen grenzen, omdat hij een antwoord op de vraag van de koning had gevonden. Daarom herhaalde hij deze zin steeds maar weer. Zijn zwager dacht dat Ramakrishna zich door gebrek aan slaap zo vreemd gedroeg.

De volgende morgen ging Ramakrishna naar het koninklijk hof en stelde vast dat niemand anders een antwoord op de vraag had gevonden. Alle anderen waren ervan overtuigd dat het onmogelijk was. "Ye Aav Ra Ba Va" is het antwoord, zei hij. Iedereen was erg geïntrigeerd. Daarop legde hij uit: ‘Ye’ in Marati, ‘Aav’ in Hindi, ‘Ra’ in Telugu, ‘Ba’ in Kannada en ‘Va’ in Tamil hebben dezelfde betekenis, namelijk: "Kom". Er zijn dus vijf talen in deze zin vertegenwoordigd.

Je brengt me in moeilijkheden

Op een keer gaf Yashoda Krishna een standje door te zeggen: “O, mijn lieve Krishna, je hebt de maaltijd die ik voor je heb klaargemaakt niet opgegeten. Je gaat naar de huizen van de melkmeisjes en eet stiekem van de boter die daar is opgeslagen. Je brengt me in moeilijkheden. Is soms de boter die van moederliefde doordrongen is, niet lekker genoeg voor je?” Nadat ze dat gezegd had, bond ze Krishna met een touw aan een vijzel vast. Iedereen in de wereld heeft wel eens ervaren dat het eten dat thuis gekookt was, niet lekker werd gevonden. Wat bij een ander is gekookt lijkt dan smakelijker. Dat is heel natuurlijk. Echter, Krishna stal de boter in andermans huis niet omdat die zo heerlijk smaakte. Er zit een diepere betekenis in deze ‘lila’ (goddelijk spel). Hier symboliseert boter een zuiver hart. Waar zo’n hart aanwezig is, neemt Krishna het. Zo’n zuiver hart is zacht en lieflijk. De harten van de Gopi’s waren door hun toewijding gerijpt. Ze waren puur, zacht en lief. Daarom was Krishna naar hun huizen toegegaan om hun harten te stelen.

Markandeya
Markandeya werd geboren als gevolg van een bijzondere gunst die Easwara aan zijn ouders verleende. Easwara vroeg de ouders of zij een deugdzame zoon wilden die maar kort zou leven of een minder deugdzame zoon die oud zou worden. Zijn ouders kozen voor een deugdzame zoon. Zo werd Markandeya geboren. Hij was iemand die goed dacht, goed deed en zich goed gedroeg. Easwara stelde de ouders ervan op de hoogte dat hij slechts zestien jaar oud zou worden. Niettemin waren de ouders overgelukkig omdat zij met een deugdzame zoon gezegend waren. De jaren gingen voorbij en Markandeya’s zeventiende verjaardag naderde. Denkend aan wat Easwara had gezegd, waren zijn ouders erg verdrietig. Zijn moeder huilde dikwijls als zij aan de naderende dood van haar zoon dacht. Markandeya begreep de oorzaak van haar verdriet niet en vroeg zich af waarom zijn moeder zo vaak huilde. Op een dag trof hij zijn ouders in diep verdriet aan. Toen hij vroeg wat er was, vertelden ze hem dat hij spoedig zou sterven omdat dit in overeenstemming met de goddelijke wil was, en dat dit de oorzaak van hun verdriet was. Markandeya vond het jammer dat Easwara’s wil niet eerder aan hem was geopenbaard, want hij had de kostbare tijd die hem vergund was, verspild.

Hij wilde geen tijd meer verloren laten gaan. Hij nam vroeg in de ochtend een bad, ging naar de tempel van Easwara en begon de heilige Siva Panchakshari mantra, Namah Sivaya, in alle oprechtheid en toewijding te zingen. Hij ging helemaal op in zijn overpeinzing van Easwara. Hij verwachtte geen beloning voor zijn gebeden. Hij beschouwde het als zijn primaire plicht om zijn gedachten aan bespiegelingen over God te wijden. De volgende dag zou de laatste dag van zijn aardse bestaan zijn. Daarom bleef hij in de tempel. Omdat hij niet thuis was gekomen, gingen zijn ouders naar de tempel en gingen bij de ingang zitten. Zij plengden tranen omdat zij aan het naderende einde van Markandeya’s leven dachten.

Geheel volgens de wil van de Heer verliet Markandeya zijn stoffelijk lichaam op het ogenblik dat hij 16 jaar lang op aarde was geweest. Zijn ouders wisten niet waar zij het zoeken moesten van verdriet. Toen Markandeya zijn stoffelijk omhulsel achterliet, bereikte zijn jiva (ziel) Heer Siva in de goddelijke wereld. De Heer was zeer gelukkig met de oprechte toewijding van Markandeya. Hij zei: “Markandeya, je hebt vandaag zestien jaren op aarde geleefd. Je bent in een opgewekte stemming bij mij gekomen. Je hebt in vol vertrouwen en gehoorzaamheid je hoofd voor mijn wil gebogen. Ik ben over je toewijding zeer tevreden.” Terwijl Easwara dit tegen Markandeya zei, kwam moeder Parvati erbij en zei: “O Heer, waarom stuurt u hem niet naar zijn ouders terug? Hij heeft uw gebod stipt nageleefd.” Easwara wilde dat Parvati erbij was en samen bliezen zij het lichaam van Markandeya weer leven in. De vreugde van de ouders kende geen grenzen toen zij beweging in Markandeya’s lichaam opmerkten. Hij stond op en zei: ”Lieve moeder en vader, Heer Easwara en moeder Parvati hebben mij teruggebracht. Ik zal bij u blijven zo lang u wilt. Laten wij edelmoedige gedachten hebben en goede daden gaan verrichten. Ik zal me goed kwijten van mijn taken als uw zoon en u geluk geven.” Samen met zijn ouders ging Markandeya naar huis.

De mensen in het dorp stonden er versteld van toen ze hoorden dat Heer Easwara en moeder Parvati hem het leven op aarde hadden teruggegeven. Markandeya vertelde de mensen in detail wat er in de goddelijke wereld was gebeurd.

Waarom gezond eten???
Ze waren beide 85 jaar oud en reeds 60 jaar getrouwd. Ook al waren ze niet jong, ze waren in goede gezondheid, Veelal omdat zijn vrouw erop stond om Gezond te eten en aan beweging te doen. Op een dag hielp hun goede gezondheid ze niet. Toen ze op reis gingen, Stortte hun vliegtuig neer en gingen ze naar de hemel...

St. Pieter nam ze mee naar een prachtig landhuis, met Een prachtige keuken en een echte waterval in het meesterbad. In verbazing snakten ze naar adem, toen Pieter zei: "Welkom in de hemel. Dit is nu jullie nieuwe thuis." De oude man vroeg Pieter hoeveel dit alles ging kosten. "Wel, niets", zei St. Pieter. "Denk eraan, Dit is jullie beloning in de hemel."

De oude man keek uit het raam en hij zag een golfterrein, Knapper en mooier dan er ooit een op Aarde gebouwd werd. "Wat zijn de kosten voor het groen?" vroeg de oude man. "Dit is de hemel", antwoordde St. Pieter. "Je kunt gratis spelen, Elke dag, op elk tijdstip van de dag." Vervolgens gingen ze naar het clubhuis en zagen het omvangrijk Buffet met elke voorstelbare gang voor zich gepresenteerd... "Vraag maar niets", zei St. Pieter tegen de man. "Dit is de hemel en alles is gratis voor jullie om van te genieten".

De oude man keek rond en nam een vluchtige blik naar zijn vrouw."Wel, waar zijn de vet-arme en lage cholesterol voeding, En décafeine thee en koffie?" vroeg ze. "Dat is het beste eraan", antwoordde St. Pieter. "Je kunt eten enDrinken zoveel je wilt of wat je maar wilt, en je zult nooit dik of ziek Worden.Dit is de hemel!

"De oude man vroeg: "Geen fitness studio om te trainen?" "Niet tenzij je het zelf wilt", was het antwoord. "Geen controle van bloeddruk en handenvol vitamine supplementen Slikken...?""Nooit meer. Alles wat je hier doet is genieten."

De oude man keek naar zijn vrouw en zei: "Jij met je gezond eten... We hadden hier twintig jaar eerder kunnen zijn!!