Over Sai Baba

Sai Baba werd op 23 november 1926 geboren in een lemen hut in het dorpje Puttaparthi in de deelstaat Andhra Pradesh. Hij was het vierde kind van Pedda en Easwaramma Raju en hij kreeg de namen Sathya Narayana. Sathya betekent 'waarheid', de onderliggende realiteit van alles wat bestaat, en Narayana betekent 'Hij die in alle wezens woont'. Hij groeide voorspoedig op. Reeds als kleuter bleek hij echter van zijn speelkameraadjes te verschillen. Zo kon de kleine Sathya, want dat was zijn roepnaam, het niet verdragen mensen of dieren te zien lijden. Ofschoon het gezin niet vegetarisch at, weigerde hij vlees te eten. Ook vermeed hij de plaatsen waar vee werd geslacht. Bedelaars werden nooit zonder eten weggestuurd als de kleine Sathya thuis was. Op de dorpsschool, waar hij vanaf zijn zesde jaar naartoe ging, bleek hij een vlugge, intelligente leerling. Zijn klasgenootjes verbaasde hij geregeld door voor hen snoepjes, vruchten, pennen en schrijfpapier uit een lege tas te halen. Later heeft hij verteld, dat hij deze en andere wonderen deed om de mensen enigszins voor te bereiden op het moment waarop hij zijn ware aard bekend zou maken. Toen hij twaalf jaar was ging Sathya naar de middelbare school in een ander dorp.

Op de ochtend van 23 mei 1940 verzamelde Sathya de leden van het huisgezin en de buren om zich heen. Met een handbeweging haalde hij snoep en bloemen voor hen uit de lucht. Plotseling werd zijn vader woedend. De jongen had hun door zijn vreemde gedrag de laatste tijd al zoveel last bezorgd; moest hij nu ook nog allerlei goocheltrucs in het openbaar vertonen? Hij schreeuwde: 'Wat ben je nu eigenlijk: een god of een geest of een gek?' Sathya keek zijn vader aan en antwoordde rustig: 'Ik ben Sai Baba.'

Aanvankelijk wist niemand wat hij bedoel-de, maar geleidelijk kwam men wat meer te weten over deze Sai Baba van Shirdi, waarvan Sathya zei de reïncarnatie te zijn. Hij bleek een goeroe (geestelijk leraar) te zijn geweest, die vele wonderen had gedaan en die vrijwel zijn gehele leven in het dorpje Shirdi in de buurt van Bombay had gewoond. Hij was daar ook in 1918 gestorven, nadat hij bekend had gemaakt, dat hij na acht jaar opnieuw zou worden geboren in een dorpje in de staat Andhra Pradesh.

Op 20 oktober 1940, nauwelijks 14 jaar oud, besloot Sathya dat het moment gekomen was om zijn ware taak op zich te nemen. Hij verliet de school voorgoed en keerde terug naar Puttaparthi. Daar ging hij zijn toegewijden voor in het zingen van bhajans (devotionele liederen), gaf hun raad in persoonlijke problemen, leerde hun hoe zij moesten leven en versterkte hun geloof door hen diverse wonderen te laten aanschouwen, zoals materialisaties en visioenen.

Zijn toegewijden begonnen hem al spoedig Sathya Sai Baba te noemen. Sathya, zijn vroegere roepnaam, betekent 'waarheid' en Sai Baba betekent 'goddelijke moeder en vader'. Zelf zegt hij hierover: 'Zoals de moeder zal ik teder en zacht zijn en je geluk schenken en zoals de vader straf en kritiseer ik je wanneer dat nodig is, en door middel van deze methoden voer ik je naar een hoog niveau.'

Met name naar aanleiding van de verhalen over de wonderen die hij deed, begonnen er steeds meer mensen naar het dorpje te komen. Toen besloot Baba dat er een ashram (een plaats waar men gemeenschappelijk naar Zelfverwerkelijking streeft onder leiding van een geestelijk leraar) moest komen. Grenzend aan zijn geboortedorp werd in 1950 Prasanthi Nilayam (Verblijfplaats van de volmaakte vrede) gesticht. In de loop der jaren is deze ashram steeds verder uitgebreid. Behalve een tempel en flats omvat het gebied nu ook vele scholen, twee ziekenhuizen, een modelzuivelbedrijf, een groot stadion, een museum en een vliegveld. Momenteel wordt het aantal toegewijden van Baba geschat op ruim 100 miljoen. Zij komen uit zeer vele landen en uit alle lagen van de bevolking en zij vertegenwoordigen alle denkbare godsdiensten.

Om ons te laten zien hoe weinig aardse goederen wij eigenlijk echt nodig hebben, leeft Sai Baba zelf uiterst eenvoudig. Hij woont in een kamer bij de tempel, eet het voedsel dat de armsten van India eten en bezit slechts enkele simpele kledingstukken. Meestal draagt hij een lang oranje gewaad, waardoor zijn toegewijden hem gemakkelijk kunnen ontdekken in een grote menigte. Hij reist geregeld door India om toespraken te houden, tempels in te zegenen en scholen te openen. Zijn toespraken zijn verzameld in tientallen boeken en deze zijn weer vertaald in tientallen talen.

Jaarlijks bezoeken honderdduizenden mensen uit de gehele wereld de ashram. Ook vanuit Nederland gaan er ieder jaar honderden toegewijden voor enkele weken naar Prasanthi Nilayam. Voor slechts weinig geld kun je in de ashram overnachten en eten. Vrijwel al het werk in de ashram, de scholen en de ziekenhuizen wordt verricht door vrijwilligers. Zij brengen op deze manier een essentieel onderdeel van Baba's leringen in praktijk, namelijk seva of onbaatzuchtige dienstverlening.

Sai Baba is in het Sri Sathya Sai Institute of Higher Medical Sciences, Prasanthigram overleden op Paaszondag 24 april 2011 om 7.40 plaatselijke tijd na een ziekbed van 28 dagen. Baba heeft gezegd, dat hij in dit lichaam 95 jaar oud zal worden. Deze leeftijd klopt naar de Hindoestaanse maankalender. Sai Baba's lichaam is op woensdag 27 april in de Sai Kulwant Hall in de tempel begraven, op de plaats in de veranda waar zijn stoel altijd stond als hij darshan gaf voor de studenten. Sai Baba zal voor de derde maal op aarde terugkomen, zo heeft hij gezegd, en hij zal dan de naam Prema Sai aannemen. Prema betekent 'Goddelijke liefde'.